Hoewel COVID-19 tegenwoordig wat naar de achtergrond is verdwenen, heb ik een aantal gewoontes uit de Corona-tijd behouden. Zoals mijn dagelijkse ochtendwandeling. Tegenwoordig leidt die toch wel minstens een keer of twee per week naar mijn favoriete koffietent. Daar drink ik dan een tas straffe koffie (om het op z’n Belgisch te zeggen) en stap vervolgens terug naar huis. En het wonderlijke van het hele verhaal: steeds vaker lijkt het voor te komen, dat bijvoorbeeld mijn preek, of anders een artikel waar ik op dat moment aan bezig ben, ontstaat tijdens zo’n wandeling. Soms al tijdens de koffie, nog vaker op de weg terug. Kennelijk brengt die gang naar de koffietent iets op gang, dat bijvoorbeeld thuis toch moeilijker op gang komt. Dit blog is trouwens ook in de koffietent tot stand gekomen, in dit geval een uitstekende koffietent in Mechelen na een straffe staptocht (om het op z’n Belgisch te zeggen) door het plaatselijke natuurgebied het Mechels Broek.
Ik vermoed dat het te maken heeft met verandering van omgeving. In combinatie met het heel letterlijk in beweging zijn. Op de een of andere manier maakt dat dingen in mijn hoofd los, het geeft soms een ander perspectief, of het brengt opeens herinneringen boven die een nieuw licht werpen op mijn preek-in-wording (of blog-in-wording, of artikel-in-wording). Op weg naar de koffie wordt alles al een beetje los geschud, tijdens de koffie komt er wat meer rust in mijn hoofd, en dan kan het op de terugweg beginnen te borrelen.
Nu blijk ik niet de enige te zijn met deze ervaring. Die wordt bijvoorbeeld gedeeld door Carine van Hee, een artieste die in Hofstade woont, een paar kilometer van mijn woonplaats Vilvoorde. Zij maakt abstracte schilderijen met veel kleur en exposeert daarmee zowel in België als in het buitenland. Over verandering van omgeving als ‘push’ tot creativiteit (en laten we wel wezen, ook het schrijven van een preek of een artikel of een blog is een creatief proces) zegt zij: “Creativiteit én de flexibiliteit van ons denken hangt niet alleen af van een eigenschap die wijzelf al dan niet hebben, maar is absoluut ook afhankelijk van de omgeving waarin we ons bevinden. We hebben nood aan ervaringen die onze vastgeroeste mentale schema's in de war sturen en onze bovenkamer een flinke por geven. Als je elke dag van de week op kantoor of in je werkkamer vertoeft, geraak je vlugger vast dan je denkt. Het beste medicijn hiervoor is om jouw omgeving te veranderen. Neem je pc en ga naar het park of die heel erg leuke coffee shop. Verandering van omgeving zal jouw creatieve energie wat extra punch geven.”
Tot zover de heel erg 21e-eeuwse Carine. Maar ook achthonderd jaar komen we dit besef al tegen. Franciscus die zich terugtrekt in een grot, “om te bidden”, staat er dan vaak bij. Maar ik denk stiekem ook: om rust in zijn hoofd te krijgen, zijn gedachten los te schudden, tot een nieuw perspectief te komen.
En dan zitten we nu ook nog midden in de zomervakantie. De periode bij uitstek dat mensen in heel België en in heel Nederland van omgeving veranderen. Voor een paar weken, een paar daagjes of zelfs maar voor één dag. Ik zou zeggen: vooral doen! Liefst niet naar verre oorden maar gewoon te voet of per fiets of per openbaar vervoer. Maar geef jezelf dan ook de kans om rust in je hoofd te krijgen, je gedachten los te schudden en tot een nieuw perspectief te komen. Of (ook) om te bidden natuurlijk….